Nikos Nikoletos

Υπόμνηση και Αμνησία, του Νίκου Νικολέτου Ζούμε στην εποχή της τεχνολογικής υπόμνησης. Ο κόσμος μας, στον οποίο βρισκόμαστε άμοιροι και  ερριμένοι , όπως έγραφε ο Heidegger , είναι ένας κόσμος μνημοτεχνικών αντικειμένων, αντικειμένων στα οποία είναι οντολογικά εγγεγραμμένες οι ανθρώπινες εμπειρίες, συνειδησιακές συσσωματώσεις και οι γνωσιακές κατακτήσεις προηγούμενων ετών. Ένα παρελθόν, που δεν έζησα και το οποίο μου ανήκει, ένα πάντα-ήδη-εκεί. Αυτή η έξωθεν εμού, εξωτερική του Εγώ, μνήμη, η μνήμη που υπερβαίνει τον ατομικό θάνατο του υποκειμένου ονομάσθηκε αντικειμενική   από τον Hegel . Αυτή η μνήμη γίνεται ολοένα και επικίνδυνη για τις ανθρωπολογικές προϋποθέσεις του γνωσιακού καπιταλισμού. Τα ανθρώπινα υποκείμενα του 21 ου αιώνα βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς αποπροσανατολισμού. Εμείς, τα μόνα όντα στον πλανήτη ικανά να εξωτερικεύουμε τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας σε τεχνικά, εξωτερικά αντικείμενα, χάνουμαι σταδιακά αυτή τη γνώση, η οποία γίνεται ξένη, ανοίκεια. Μεταφέρουμ